นิทานเรื่องน้องฟ้าจอมโมโห
บ้านหลังหนึ่งมีแม่ดวงดาวอาศัยอยู่กับลูกสาวชื่อ ฟ้า ในบ้านมีข้าวของเลอะเทอะเต็มไปหมด ฟ้าไม่ยอมเก็บของเข้าที่เลยหาของไม่เจอ แม่ดวงดาวและฟ้าเดินสะดุดของที่พื้นหกล้มทำให้โมโห หงุดหงิด เวลากินข้าวถ้าวันไหนฟ้ารีบแล้วคุณแม่ทำอาหารไม่ทัน ฟ้าก็จะโวยวายและสุดท้ายก็ไม่ยอมทานข้าวเลย ฟ้าเป็นเด็กขี้โมโหพูดไม่เพราะและเสียงดังมาก ชอบเล่นแรงทำให้เพื่อนๆเจ็บตัวจึงไม่มีใครมาเล่นด้วยเลยลือกันว่าฟ้าเป็นแม่มดใจร้าย อยู่มาวันหนึ่งมีพี่น้องสองคนชื่อเมฆและหมอกเล่นโยนลูกบอลหายไปที่ชายป่า ทั้งสองเดินหาลูกบอลจนหลงทาง หาทางกลับบ้านไม่ได้ เด็กทั้งสองเห็นบ้านหลังหนึ่ง เจอฟ้ากับแม่อาศัยอยู่ เด็กๆเดินร้องไห้ไปหาและบอกว่า " พวกหนูหลงทางกลับบ้านไม่ถูกครับ มืดแล้วหนูกลัวและหิวข้าวค่ะ " ฟ้าและแม่สงสารเด็กทั้งสองเลยให้เข้ามาเล่นในบ้าน ทั้งสองเล่นของเล่นที่ฟ้าเอาให้เล่นพอเล่นเสร็จก็เก็บเข้าที่อย่างเรียบร้อย แม่ดวงดาวผู้ใจดีทำอาหารให้เด็กๆทาน เมฆและหมอกกล่าวขอบคุณพร้อมยกมือไหว้ พูดจาไพเราะแม่ดวงดาวและฟ้ามีความสุขมาก หลังจากทานข้าวเสร็จเด็กน้อยทั้งสามคนช่วยกันล้างจาน เก็บโต้ะอาหารอย่างเรียบร้อย ฟ้าจึงถามเด็กทั้งสองคนว่า " ทำไมพวกเธอถึงมีความสุขและอารมณ์ดีจังเลย แต่เราเหงาๆ ไม่มีเพื่อนเลย " เด็กทั้งสองตอบว่า " เพราะเราพูดจาไพเราะกับทุกคนไง" เด็กทั้งสามเข้านอนอย่างมีความสุข เพราะได้ฟังนิทานจากแม่ดวงดาว ฟ้าบอกแม่ว่าต่อไปนี้ฟ้าจะเป็นเด็กดี ฟ้าจะไม่ขี้โมโห เพราะฟ้าอยากมีความสุขและอารมณ์ดีเหมือนกับเมฆและหมอก แม่ดวงดาวยิ้มอย่างมีความสุขส่งเด็กๆเข้านอน เช้าวันรุ่งขึ้นฟ้ากับแม่ไปส่งเด็กๆที่บ้านพ่อแม่ของเมฆและหมอกดีใจมากหลังจากที่ตามหาเด็กๆทั้งคืน ครอบครัวของเมฆพาฟ้าและแม่เดินชมสวนเด็กๆวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ตั้งแต่นั้นมาฟ้าก็เป็นเด็กดี ช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ ไม่ขี้โมโห มีเพื่อนมาเล่นด้วยมากมาย จากนั้นฟ้าก็เป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น